30 urte igarotzera doaz 1986ko martxoaren 12 hartatik. Orduan, Hego Euskal Herriak, gure herriaren historia antiinperialistako erabaki esanguratsuenetakoa hartu zuen: 931.367 gizon-emakumek, hau da, emandako botoen %62-k, ezezko borobila eman zioten OTANi. 29 urte beteko dira eta Euskal Herriak, bere erabaki irmoa gorabehera, egitura politiko militar horretan indarrez sartuta jarraitzen du, berori giltzarri izanik estatubatuar eta europar estrategia inperialista garatzeko.
Garaipen hau lortzeko ezinbestekoa zen dudarik gabe orduko sentimendu anti inperialista, burujabetzaz eta elkartasunez beteriko jarrera, gure herrian hain errotuak dauden baloreak , bestalde. Baina honetaz gain, egundoko lana burutu zen maila guztietan, politiko, sozial, sindikalgintzan, zein herri mugimenduetan. Garaipen handi honek baina ez zuen ordainik izan, ez bait zen gauzatu bozketa bidez erakutsia. Erabaki honetan ere gure herriari dagokion hitza ez zuen onartu espaniar estatuak, beste behin ere gure herriaren eskubide demokratikoak zapalduz.
Hiru hamarkada beranduago Euskal Herriak hala beharrez OTAN bezalako egitura politiko militarrean parte hartzen du. Eta berau desagertzetik urrun, mundu mailako agenda inperialistan lehen lerroan sendotu da.
Hain zuzen ere, bloke sozialista eraitsi zenetik, OTANek, bizibizirik irauteaz gain, kide gehiago bildu ditu bere jardun bidegabea sendotzeko(Montenegro batu zaio). Gainera, bere eraginpeko eremua zabaldu egin du; nonahi eskua sartzeko bere ustezko eskubidea erabiltzen duen bitartean, isilpean nahiz agerian. Ekialdeko Europan 90. hamarkadan ezartzekoa zen kapitalismo basatia bultzatzeko, Jugoslavia zaharraren aurkako bonbardaketekin hasi zen bere jardunbidea, eta Iraken, Afganistanen eta Libian jarraitu zuen, beti ere toki bakoitzeko lehengaiak zakuratuz. Era horretara, NATO bloke kapitalista inperialistak behar duen tresna politikomilitarra da, bere mundu mailako nagusitasuna mehatxatu edo zalantzan jar lezakeen edozer eragozteko martxan jartzen dena.
Testuinguru honetan kokatzen dira Siriako eta Ukrainako azken eskuhartze erdigordeak. Bertan, kaosa eta gatazka zibilak sustatuz, OTANek lurralde horiek desegonkortu eta, aldi berean, kontrolpean hartu nahi ditu, Errusia eta Txinaren aurka EEBBek daramaten borroka geopolitiko gordinean katebegi estartegikoak diren heinean. Ildo horretan egin zen, Galesen, joan zen iraileko OTANen goi bilera, non hazkundean dauden potentzia berriak geldiarazteko eta desaktibatzeko estrategia adostu zen. Horretarako, gastu militarra handitzea, eraso eta hedatze bizkorreko indar bat sortzea eta, hori gutxi balitz, 2015eko amaieran maniobra erraldoiak abiaraztea erabaki zen. Goi mailako militarren ahotan “Europan 1944tik gaur arte martxan jarritako lurreko, aireko eta itsasoko indarren mobilizazio handiena” ekarriko dute ariketa militar horiek. Begibistakoa da inperialismoaren adar armatuak giharrak berotu nahi dituela, bere erasoaldiko hurrengo urrats estrategikoak eman ahal izateko.
Hala ere, ez dute aski izan berrindartze politikomilitarrarekin. Inperialismo yankeeak, aurrekaririk ez daukan bere hegemoniaren gainbeherak estututa, Europako potentziekin batera, bere proiektu ekonomikopolitiko neoliberala sakontzea erabaki du. Horretarako, hitzarmen berri bat abiarazi du; beti ere herriari bizkarra emanda: TTIP ituna (Merkataritza eta Inbertsioetarako Batasun Transatlantikoa, ingelesezko akronimoan). Itun honen bitartez are gehiago murriztu gura dituzte lan eskubideak, ingurugiroaren babesa eta eskubide sozialak. Gainera, herri burujabetzari geratzen zaion apurra ezabatzeko helburua ere badu, horiek guztiak transnazional handien botere eta etekin gosearendako oztopo diren neurrian. Bestalde, Europar nahiz estatubatuar herri langileengan edukiko lukeen eragin suntsitzaileaz gain, itun horrek interes politikoekonomiko yankee eta europarrak gotortu nahi ditu hazkundean dauden potentzia berrien aurrean, nazioarteko merkatu liskartsuei begira. Zentzu honetan, inor ez luke harritu beharko Hilary Clintonek berak TTIPa “OTAN ekonomikoa” izendatu izana, betiko bere harrokeria eta zekenkeriaz.
Honegatik guztiagatik, 30. urteurren honetan, orduan harturiko erabaki historiko hura gogoratzeaz gain, herri bezala orduko erabakian berresten gara.
Gaur inoiz baino gehiago aldarrikatu nahi dugu herrion burujabetza, elkartasun internazionalistaren defentsa sutsua egiteaz gain. Herri bezala eskubidea dugu munduko herriak errespetuz, berdintasunez eta elkarren arteko osagarritasunez harremantzearen alde egiteko.
Egoera honen aurrean eta OTANi emandako ezezkoaren 30. urteurrenean gaudenez, Askapenak, bere garaian herriak ebatzi zuen bezala, egitura politikomilitar horretatik irteteko premia aldarrikatu nahi du; eta aldi berean, mobilizazioetara dei egiten dugu Euskal Herriak TTPari EZ kanpainaren baitan egingo diren ekimenetan parte hartzera, hain zuzen hainbat eragile sozial, sindikal eta alderdik bat egiten duten dinamikaren bidez TTIP bezalako hitzarmen politiko ekonomikorik ez dadin gure herrian gauzatu.
Gaur inoiz baino gehiago OTANi EZ, TTIPari EZ, Bai Euskal Herriari.
Gora Euskal Herria antinperialista!
OTANi EZ!
TTIPari EZ!