Euskal Herriko Pentsionisten Mugimendua.- 1976ko martxoaren 3an, Gasteizen deitutako greba orokorrari modu masiboan jarraitu zioten, bi hilabete baino gehiago greban zeramatzaten sel mila langileei elkartasuna adierazteko, enpresa intrantsigentzia eta diktadura zirela eta.
Polizia frankistak, aldez aurretik pentsatuta eta hotz, 2.000 bala baino gehiago bota zituen, bost langile hil eta ehundik gora larri zaurituz, San Frantzisko elizan modu baketsuan egiten zen langile-batzarra indarrez desegin zuenean. Beste bi pertsona hilko zituztne oraindik, Basaurin, Tarragonan, grebetan eta elkartasun manifestazioetan. Hilketaren erantzuleak ezagunak ziren, baina inork ez du horregatik ordaindu, ez bakarrik exekutatu zutenek, baita agindua eman zutenek ere, horien artean, Martin Villa, falangista amorratua, orduko harreman sindikalen ministroa, eta handik gutxira Barne ministroa.
Frankismoaren krimenak epaitu ez badira ere, eta trantsizioan altxatutako inpunitate harresia botatzerik posible izan ez bada ere, martxoaren 3ko Biktimen Elkarteak, duela 25 urte sortuak, Justizia egiteko borrokari eusten dio, eta, euskal gehiengo sindikalarekin batera, martxoaren hiruan gertatutakoaren oroitzapena bizirik mantentzea lortu du, eta langile-borroken gertakaria jaso ondoren, eta san Frantzisko eliza, ZARAMAGA langile-auzoan, borroka horien oroimena berreskuratu eta transmititzeko Memorial bihur dadin lortzen ari da.
Gaur egun, atzo bezala, lana pertsonen bizitzaren erdigunea da, baina gero eta zailagoa da bertatik duintasunez bizitzea, lan-bizitzaren amaieran pentsioetan eragina duena. Datuek erakusten dutenez, soldaten erosteko ahalmenaren galera enpresarien eta bankarien etekinen alde, etxebizitzaren prezioak hodeien ondorioz daude, espekulazioaren, osasunaren, hezkuntzaren eta zainketen erruz, gero eta negozio bat gehiago dira, iruzur fiskalak bere horretan dirau, eta gerrak, batez ere Ukrainakoa, eta Gazako genozidioak bizitzaren karestia larriagotzen dute, ingurumen-degradazioa bizkortzen dute, eta gastu militarrak handitzen dituzte gizarte-gastuen kaltetan.
Pentsiodunek zerbait ikasi badugu, hainbat borroka eta esperientzien ondoren, kapitalismoaren azpian lorpenak ez direla ez nahikoak ez iraunkorrak, eta horregatik borrokatzen jarraitu behar da, eta beste borroka batzuekin bat eginez, horien artean osasuna bezalako oinarrizko zerbitzu publikoen pribatizazioaren aurkako mugimendua nabarmentzen da, eta baita feminista ere, indarkeria matxistaren aurkako neurriak, zainketa publikoen eta kalitatezko politiken aurkako neurriak eskatzen dituena, edo soldata arrakalarekin eta pentsioekin amaitzea.
MPHEk Pentsioen Sistema Publikoa defendatzen jarraituko dugu, eta horretarako beharrezkoa da pentsioen funts pribatuetarako zerga-onurak ezabatzea, eta 2011ko murrizketak iraultzea, erretiro-adina atzeratzen eta pentsioak murrizten ari baitira, batez ere gazteriari, emakumeei eta migratzaileei, langabeziak eta pentsio duinak eraiki ezin diren enplegu zaborrek zigortuta. Hamalau ordainsaritan gutxienez 1080 € izatea aldarrikatzen dugun pentsioak, benetako KPlaren arabera birbalortzen direnak.
Datorren martxoaren 3an, EUSKAL HERRIAKO PENTSIODUNEN MUGIMENDUAK dei egiten du mobilizazioetan parte hartzeko, eta gure zapiekin lepoan izango gara, krimen frankistengatik JUSTIZIA eskatuz, eta pertsona guztientzako bizi- eta lan-baldintza egokiak eskatuz.
GORA MARTXOAREN 3A¡ GORA LANGILLEN KLASE BORROKA;¡ ¡PENTSIODUNAK AURRERA¡