Liburua benetako istorioen bilduma bat da, protagonistek lehen pertsonan kontatua, konpromiso sozial eta politiko gisa, beren izenean hitz eginez, eta, batez ere, gertaerak kontatu eta salatu ezin dituztenei ahotsa ematea, 70eko hamarkadako Gerra Zikinaren garaian torturapean desagertu eta hil zituzten ehunka eta ehunka lagunenak izan zirelako. Gerra horrek aurreko eta ondorengo hamarkadak hartu zituen.

Liburu hau familia eta lagunen arteko talde-lan on baten emaitza da. Talde horiek lagundu eta testigantza baliotsua eman nahi izan dute, salaketa eta errebindikazio gisa, eta beren orrialdeetan eta lerroetan estatu-terrorismoko garai bateko egiak eskaini dituzte. Garai hartan, gazte asko bahitu, desagertu, torturatu eta hil zituzten polizia eta brigada zuriko kideek, bai eta ejertzitoak eta militarrek ere, urte haietan postu politikoak betetzen zituztenen aginduei jarraituz eta, jakina, Mexikoko presidente Jose López Portilloren agindupean eta ankerkeria horietan guztietan bigarren postuan zegoenaren agindupean, Arturo Durazo Moreno Barruti Federaleko Polizia eta Trantsizio Saileko burua, Durazo Beltza izenaz ezagunagoa.

Liburu honen helburu nagusiak hauek dira: garai hartan bizirik iraun genuenei tarte bat ematea, Gerra Zikinaren errepresio-boladatik bizirik atera ezin izan zuten lagunen izenean hitz egitea eta, batez ere, gure bizipena, mina gizarteratzea tortura edozein herrialdetan eta munduko edozein txokotan desagerrarazteko, TORTURARIK EZ! oihukatuz.

Victoria Mendoza Salgado.