Kasu batzuetan % 25 inguruko errentagarritasunarekin, Euskal Herriko zainketen sektorea, 30 urte pasatxoan, eskrupulurik gabeko multinazionalak izatera pasa da, egoitza pribatuak edo administrazioarekin itunduak kudeatzen dituztenak.

Horrela, urtero milioi euro fakturatzen dituzten funts putre, broker edo tokiko operadoreentzat, «Bezero» edo «erabiltzaile» horiek espekulatzeko balio bat dira, eta zaintzaileak, berriz, prekarizatzeko balio bat, gastuak optimizatzeko. Prekarizazio hori, euskal oasian, administrazio publikoaren, alderdi politiko jakin batzuetako arduradunen eta sektoreko konpainien artean gurutzatutako interesek eragindako pribatizazioen eskutik joan da.

Ahoztar Zelaieta kazetariak ikerketa berri honetan azalduko du nor den bezero-sare horietako nor, eta, gainera, legez kanpoko praktikak azaleratuko ditu: egoiliarren aldeko tratuak, tratu txarrak, hileta-batzordeak, langile faltagatiko salaketak, gardentasunik eza, Covid tasak, maskarak kobratzea, eta, horren aurrean, fikziozko hainbat pertsonaiaren bidez – Nahiz eta benetakoak eta ezagunak izan –, Zelaietak egoitza bateko egunerokotasunean sartuko gaitu, gaur egungoaren ordezko eredu bat jorratuz eta beren lan-baldintzak eta zaintzen dituzten pertsonen duintasuna greba amaigabeetan defendatu duten zaintzaileei eta gerokultoreei ahotsa emanez.