Arraza zuriko pertsona pribilegiatua naiz. Gaueko 23: 00ak dira. Irungo geltokia. Irungo Harrera Sarea-Irungo Harrera Sareak eguneko azken bidaia egin du. 14 migratzaile iritsi dira. Gurutze Gorriaren dispositibora lagundu zaie.

Horietako 11ri sartzen utzi diete, zerbait afaldu eta gaua bertan pasatzen, hiru kalera bota dituzte, jatekorik gabe, lo egiteko tokirik gabe, leku libreak egonda. Zergatik? galdetu digute. Zergatik ezin dut nik dispositiboan lo egin? Zer esango diegu? Irun ez dela lau haizetara erakusten den bezain hiri atsegina? Dispositiboak kudeatzen dituztenei, Irungo Udalean gobernatzen dutenei, ez zaizkiela pertsona horiek axola?

Horixe erakusten dute. Ekintza bihurtu ezean sinesgarritasunik ez duten hitz hutsak eskaintzen dizkigute politikariek. Irungo Harrera Sareak kanpin-dendak eskaini dizkie gaua pasatzeko eta afaltzeko aukera ematen die. Eta ez da erruki kontua, gizatasuna da, beren larruan jartzea, migratzaileak ere izan garela pentsatzea, pentsatzea gure seme-alabak duintasunez hartzen dituztela munduko edozein herrialde estuatu edo lan egitera doazenean, berez zaila eta bidegabea den bidaia batean, migratzaile horiei tratu duina eskaintzea.

Eta etxera itzultzean, ez da erraza loak hartzea. Eta orain, gainera, Harrerako jendeak, pertsona migratzaile horiek are gehiago erasotzen dituzte; pertsona horiek autoz eramaten ditugunean polizia etortzen da eta identifikatzeko eskatzen digute, paperak eskatzen zaizkie, eta izutu egiten dira, eta dena larru beltzeko pertsonak direlako. Beste behin ere politika arrazista eta gupidagabe horiek salatzen ditugu. Horma gehiagorik ez.

Itziar Gomez, Irungo Harrera Sarearen izenean